Με οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών του 2009 και τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Αθηνών του 2012 αναγνωρίστηκε ο ενάγων εντολέας μας ως ο μόνος και αποκλειστικός κύριος ακίνητου, την κυριότητα του οποίου διεκδικούσε, κειμένου στο Περιστέρι Αττικής, με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας, το οποίο είχε περιέλθει αρχικώς με αγορά στην κυριότητα τόσο της μητέρας του όσο και της εναγόμενης κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου σε καθεμία εξ αυτών, δεχόμενα τα δικαστήρια ότι από της αγοράς του η μητέρα του ενάγοντος κατείχε ολόκληρο το ακίνητο και το νεμόταν με διανοία κυρίου και το χρησιμοποιούσε αποκλειστικά στο όνομά της χωρίς ποτέ να αναγνωρίζει την εναγόμενη ως συγκυρία και ότι μετέπειτα ο ενάγων, στον οποίο η μητέρα του το μεταβίβασε άτυπα λόγω δωρεάς, ασκούσε όλες τις προσιδιάζουσες στη φύση και τον προορισμό του διακατοχικές πράξεις και νεμόταν αυτό ολόκληρο με διανοία αποκλειστικού κυρίου συνεχώς και αδιαλείπτως για χρονικό διάστημα πέραν της εικοσαετίας, απορρίπτοντας όλους τους ισχυρισμούς της εναγομένης, η οποία αμφισβητούσε το δικαίωμα κυριότητάς του.